Colombia, dag 4 - San Agustin

25 februari 2020 - San Agustín, Colombia

Vandaag een keer geen reisdag...Bettina had bij aankomst gisteren gezien dat het hotel een daguitstap aanbiedt per jeep naar allerhande toeristische bezienswaardigheden in en om San Agustin. Aangezien we de vorige dagen reeds veel gezeten hebben, beslissen we vandaag onze protheses eens op een andere manier te testen.

We gaan dus op wandel, eerst naar de archeologische site, waar San Agustin om bekend staat, daarna zien we't wel...

Goed op tijd wakker, de vogeltjes fluiten aardige deuntjes, de schaapjes blaten, een leuke manier om wakker te worden, en als het gordijn open is hebben we weer dat prachtige uitzicht op de vallei van de Rio Magdalena...A room with a view, wees maar zeker...

We begeven ons naar het ontbijt, maar het begint te regenen, da's minder. Het ontbijt is zeer gevarieerd met veel huisgemaakte producten, een overvloed aan fruitsoorten en heerlijk zelfgebakken brood. Lekkere Colombiaanse koffie en Lolo-sap...Weer iets nieuws, blijkbaar een plaatselijke vrucht, nooit van gehoord, die een niet zo appetijtelijk groen sap oplevert, maar dat wel een goeie smaak heeft, zuurzoet, maar fris...We reizen om te leren, hé.

Daarna maken we ons klaar en maken aanstalten  om te vertrekken en ik doe nog een praatje met een gemengd Costa-Ricaans-Colombiaans koppel die gaan paardrijden, en die mij meedelen dat het archeologisch park op dinsdag gesloten is wanneer ik hen vertel dat dat ons plan is voor vandaag...Elders in de wereld sluiten musea en toestanden op maandag, hier op dinsdag. De hotelbalie bevestigt...Shit  wat nu? Dan maar op pad naar het "dorp". De wandeling begint met een fikse klim van 700 meter tot de hoofdweg. Intussen regent het lichtjes. Eens op de hoofdweg gekomen gaat het flink bergaf met ons, en zo komen we al gauw in San Agustin. We stappen een reisbureautje binnen dat aankondigt dat ze bustickets voor Popayán, onze volgende bestemming, boeken. We boeken de bus voor morgen met vertrek om 10uur30, de 2 voorste zitjes...80 000 peso voor de 2 om 4 en een half uur te shaken op een Colombiaanse bus...Viva la vida, Coldplay wist het al.

Daarna gingen we verder doorheen het gezellige San Agustin. Plaatselijke kleurrijke markt bezocht, kerkjes, Simon Bolivarplein en daarna gingen we de toeristische dienst om eens te kijken wat er nog te beleven was. De brave man stelt een toer per jeep in de namiddag voor naar onder andere een aantal pre-Colombiaanse sites in de omgeving die niet gesloten zijn op dinsdag. Dat lijkt ons wel wat...Hij belt een jeepchauffeur en wij gaan akkoord met de redelijke prijs en we spreken af om 13 uur.

Eerst gaan we nog iets kleins eten in een gezellig barretje/eethuis op het Bolivarplein en ik probeer er het lokale Aguila-bier uit...Goed fris geschonken, in een glas...Bingo, da smaakt, weer een probleem minder...Of meer?

We gaan terug naar de toeristische dienst, die evenwel intussen gesloten is, maar iets voor enen komt er een rode jeep aangereden en die stopt vlak bij. De oudere man komt onze richting uit en wij bevestigen op zijn vraag of wij hem hebben "gereserveerd".

Wij dus weg, hij heet Rafael, is 75 jaar oud, zijn Mitsubishi Pajero dateert van 1996, maar beiden doen het nog goed.

We maken een mooie rondrit doorheen de prachtige landschappen rond San Agustin, over veldwegen waar je als normale chauffeur met een gewone wagen niet doorheen komt, tot bij een aantal sites. La Pelota en El Purutal, waar een aantal indrukwekkende beelden die dateren van 3000 voor Christus staan tentoongesteld. Daarna naar de Estrecho de la Rio Magdalena, waar deze rivier slechts 2,20 meter breed is. De Rio Magdalena ontspringt 80 kilometer verder dan San Agustin maar wordt verderop breder en breder en wordt door de Colombianen als de levensader voor hun land beschouwd.

De natuur aan de "Estrecho" is prachtig, het is er lekker koel door het frisse water, en er zitten een pak knalgele vlinders bij elkaar. Leuk om zien...Daarna ging het verder naar Obando, waar we een paar graven konden aanschouwen. Niet zo speciaal, iets gedronken dan maar, en weer op met Rafaels jeep. El Tablón en El Chaquira stonden nog op het menu.

In El Tablón weer 5 mooie beelden, en daarna in El Chaquira nog eens een 3-tal beelden, waarvan 2 heel leuk.

De rit tot El Chaquira was knettergek, die Pajero en zijn chauffeur deden het uitstekend, en dat was nodig...

De wandeling naar El Chaquira was evenwel zeer pittig. Eerst flink naar beneden, maar we moesten langs dezelfde weg terug, dus we wisten dat het zweten zou worden. De zon was intussen doorheen de wolken gebroken, en puffen deden we. 

In de verte hoorden we een onweer naderen en het kwam razendsnel korterbij.

De rit zat er evenwel op, het was een mooie uitstap, veel gezien en goeie informatie gekregen van Rafael. Op het einde ook nog een Lolo-plantage gezien, de vrucht ziet er uit als een grote mandarijn.

Bij aankomst aan het hotel die brave man bedankt en zijn vergoeding en tip betaald en dan naar binnen in 't hotel. Een douche zal zeer zeker deugd doen, we plakken immers...Aan de balie staat een jong Vlaams koppel in te checken en ik assisteer even want hun Spaans is pover. Leuke mensen, op pad met hun pagadder Victor van twee en een half jaar oud, voor twee en een halve week per huurauto doorheen Colombia aan het rijden. Zij is huisarts in Eeklo, en langer verlof nemen zit er niet in. Tof, ze rijden dezelfde route als wij ongeveer en logeren morgen in Popayán blijkbaar in hetzelfde hotel als wij. 

We ronden de gezellige babbel af, ik bestel mij een frisse Aguila, Bettina houdt het bij ne coca, en we gaan douchen.

De temperatuur van het water is moeilijk te regelen, ondervindt Bettina, maar ik ervaar minder probleem met de temperatuur van de Aguila op ons terras. Het onweer is intussen tot hier geraakt, het begint flink te regenen, gieten dekt veel meer de lading, en de insekten worden vervelend én mijnen Aguila is leeg. Naar binnen dus, de douche onder en ik heb wel lekker warm water. Geduld en Aguila zijn een schoon deugd.

Daarna door de regen naar het restaurant gepeddeld en daar ne Piña Colada en ne Coco Loco besteld, samen met ons avondeten, pasta con camarones(scampi) dus, nen Aguila en ne coca. Het zou wel even duren, er was immers zeer veel volk in het restaurant, onder andere een groep Brexiters.

Het duurde allemaal zijn tijd, maar, zoals gezegd, geduld is een schone deugd, ook al hebben we lang moeten wachten, alles heeft uitstekend gesmaakt.

Het was een leuke dag, veel gezien, leuke dingen gedaan, goed gegeten en gedronken, maar 't was vermoeiend, maar we zijn voldaan.

Morgen shaken we 140 kilometer naar Popayán, la Ciudad Blanca, de witte stad.

Benieuwd? Wij ook.

Hasta la vista...

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

5 Reacties

  1. Raymond:
    26 februari 2020
    ik wist wel dat er een goed biertje zou zyn dat is er byna overal
  2. Gerd Moonen:
    26 februari 2020
    Jawel, chans da'k het de 4de dag al ontdekt heb...Salute...
  3. Freddy De Boodt:
    26 februari 2020
    Veel gedronken lees ik!
  4. Gerd Moonen:
    26 februari 2020
    Freddy, 3 stuks op ne ganse vakantiedag, komkom, ernstig blijven, hé...
  5. Freddy De Boodt:
    27 februari 2020
    Ik bedoel water!