Colombia, dag 3 - Villavieja - Tatacoawoestijn - Villavieja - San Agustin

Gisterenavond zijn we nog tot in het dorpscentrum van Villavieja gewandeld. Daar zijn we nog iets gaan eten in een plaatselijk restaurantje. vraag mij niet hoe het noemde, maar 't was perfect eetbaar. Een mengeling van kip en rundsvlees met mais en daarover een saus met onder andere kaas er in. Bettina had gebakken banaan met kip...

We konden er tegen, want het was het eerste "voedsel" dat we gisteren naar binnen speelden, na de lange busreis met bananen en koekjes. Na een wandelingetje terug zijn we weer op tijd gaan slapen.

Deze morgen kregen we een eenvoudig maar lekker ontbijt voorgeschoteld. Eerst waren we niet zinnens naar de "woestijn" te gaan, aangezien het nog een tijd had geregend gisterenavond.

De hotelbaas vertelde dat we wel tot daar konden gaan, of rijden, maar dat we niet in de "woestijn" mochten afdalen, aangezien de grond nog te vochtig was en de vegetatie beschadigd zou kunnen worden.

We wilden ook niet "zomaar" naar hier zijn geweest, en beslisten de korte versie van het bezoek te boeken, het "rode" gedeelte. Onze tuktukdriver Sylvestro zat waarschijnlijk op werk te wachten, want die brave man was meteen ter plaatse. Hij reed ons met zijn tuktuk naar de woestijn, en gaf ons daar een degelijke uitleg. Het landschap was mooi om zien. Inderdaad bestond het uit voornamelijk rood gekleurde rotsen, met allerhande tinten er in, en er stonden ook massa's cactussen en andere vegetatie, en geregeld passeerde er een kudde geitjes.

Het regende niet meer, maar het was wel meer dan zwoel. Rond 8 uur was het reeds 28° warm. In de zomer wordt het hier tot 48°. We toerden ongeveer een uurtje rond in dit gedeelte, voor het "grijze" gedeelte moesten we nog een extra 2 tot 3 uittrekken, en dan zouden we in de problemen komen met onze dagplanning.

Op de terugweg passeerden we een aantal "sombrerobomen", uitzicht als acacia's, waaronder het 20° graden koeler is dan in de zon, en deze bomen worden in de weiden aangeplant, zodat het vee er onder kan schuilen.

We zijn blij dat we toch een serieus idee hebben opgedaan van de "woestijn" hier, maar keerden dan terug naar ons hotel om de bagage op te pikken. Onze driver bracht ons naar het "busstation" dat er geen is, en daar moesten we wachten tot er een busje zou vertrekken naar Neiva. We waren er om 10 voor 10 en er was juist een busje vertrokken. Ofwel wachten tot er 9 passagiers waren, of tot half elf, dan zou de pick-up sowieso vertrekken. Enfin, we zijn op congé, we hebben tijd, we moeten juist vandaag in San Agustin geraken.

Bettina kuiert wat rond, ik blijf bij de bagage en aanhoor het gefluit van een Colombiaan op een soort blokfluit, die volop aan het leren is, duidelijk, en die zijn versie van de Carmina Burana presenteert. Ik aanhoor het, en hij vraagt mij of ik de Carmina Burana ken. Ik bevestig hem dat ik dit werk wel ken en nadien vroeg hij mij of zijn versie er op geleek. Na mijn bevestiging dat het "er op leek" lachte hij bijna even hard als ik, en hij schakelde over op "el condor pasa"..."Mucho mejor…" zei ik hem, en hij was tevreden...

Het was half elf genaderd, nog efkes een soort gefrituurde kaasballetjes gekocht. Promotie van de week, 300 peso voor eentje, 8 stuks voor 2000 peso...Ik gelukkig, de verkoper gelukkig, zo moet dat zijn. De pick-upmotor wordt gestart, we kruipen als laatste in de "bak" van achter, dan hebben we zicht op de straat wat achter ons gebeurt.

De rit gaat vlot, af en toe is het asfalt gepikt en is het serieus hobbelen geblazen, maar ons staartbeen is één en ander gewoon. Na een uur en een kwartier geraken we in de busterminal in Neiva, waar we op een bus richting San Agustin moesten geraken. Tinternet had verteld dat er niet veel rechtstreekse bussen zijn per dag, maar dat zelfde internet gaf aan dat je via Pitalito ook kan reizen. Da's een vrij grote busstatie op 32 kilometer van San Agustin. Dus, de pick-up uit in Neiva, de terminal binnen, en aan het loket van Coomotor, waarmee we reeds hebben gereisd, en waarvan we weten dat die bussen hebben richting Pitalito, vertelde die brave man ons dat er om 12 uur een bus zou vertrekken naar Pitalito. Direct tickets gekocht, 62 000 peso voor 2 stuks, en we konden aan boord van het busje voor 18 reizigers, dat uitverkocht bleek, met ons er bij. 12 uur stipt waren we weg, en de chauffeur sjoerde er op los, door berg en dal, om de 223 kilometer te overbruggen die Neiva van Pitalito scheiden. Bij momenten een baan met vele bochten die soms op een serieuze helling lagen maar de "chofer" wist blijkbaar wat hij deed, we zijn er immers heelhuids geraakt, na ruim 3 en een half uur rijden, iets te laat, maar 't is hem vergeven.

In Pitalito hetzelfde verhaal als in Neiva : busje uit, en transport zoeken naar San Agustin. De mensen in de busterminal zijn alweer heel behulpzaam en zeggen ons aan welk loket we moeten zijn. Daar aangekomen deelt de dame-van-dienst ons mee dat er zo dadelijk een pick-up vertrekt naar San Agustin, en dat deze rit ons 7 000 peso per persoon gaat kosten, voor ongeveer een uur pick-up over 32 kilometer.

Als je even wil narekenen, 10 000 peso is ongeveer 2,8 euro...

We komen deze keer in de "dubbele cabine" van de pick-up terecht, iets  comfortabeler dan achterin, maar veel keuze heb je niet. Het leven van een toerist is niet alles...Na veel hobbelen geraken we in San Agustin, en de chauffeur brengt ons mits een kleine vergoeding tot ons hotel, dat 3 kilometer buiten het dorpje is gelegen, op een schitterende locatie.

Eens daar afgeleverd checken we in en we krijgen bungalow 10 toegewezen. Dit domein ligt in de bergen, heeft een schitterend uitzicht op de vallei en de rivier, en het bungalowtje is ook zeer gezellig gebouwd en tevens zeer netjes.

We zijn deze avond ook hier gaan eten. Het Franse koppel dat we in Villavieja ontmoetten had hier ook gelogeerd, en de man vertelde mij dat het eten zeer goed was. We kunnen  dat bevestigen....In deze streek worden vele koeien gekweekt, de weiden staan er vol van en we waren menige vrachtwagen met levende koebeesten gepasseerd deze namiddag, en deze hadden mij op gedachten gebracht, en bij deze heb ik deze avond een stukje rundsvlees verorberd, Bettina hield het op kieken tussen een hamburgerbroodje-met-vanalles-er-bij. 

We hadden tijdens het "hora feliz" da's Spaans voor happy hour, dat hier elke avond van 6 tot 8 gerespecteerd wordt, reeds een Piña Colada en een Coco Loco tot ons laten komen, en deze waren zeer verzorgd. De Piña Colada was 16000 peso duur , de Coco loco, 13000 peso, te vermeerderen met 8% taks. En of het gesmaakt heeft.

Tot hier toe blijkt Colombia een vrij goedkoop land te zijn, zowel voor eten als drinken, als voor reizen, dat valt dus goed mee. Misschien kunnen we toch nog eens weg dit jaar...

Enfin, we zijn hier goed gelogeerd, onze reisdag is zeer vlot verlopen, we hebben één en ander gezien, met de woestijn deze morgen en onderweg mooie landschappen met bergen, meren en veel groen, we hebben lekker gegeten en ne goeien aperitief gehad, dus onze dag was voor ons een meer dan geslaagde vakantiedag. Morgen gaan we op wandel hier in San Agustin, Precolumbiaanse geschiedenis van ruim 5000 jaar gelden bekijken en het stadje ook eens van naderbij bestuderen, het ziet er leuk uit konden we vaststellen van uit de pick-up.

Je leest het wel, als je er goesting in hebt, morgen, of later, of niet, mij een zorg...Buonas noches desde San Agustin