Chania

17 mei 2019 - Chania, Griekenland

Om te beginnen, Pierre, da van die brandy gaat nie lukken, man, die verdooft wel degelijk...

Vandaag dus onze eerste volledige dag in Kreta.

Ons hotelleken is prima, de frigo werkt goed en 't is een goed bed.

Er passeert wel een vrij drukke weg op een 50-tal meter, maar daar hebben we geen hinder van.

Het is hier ook enkele graden minder warm dan in Cyprus, maar dat mocht.

Nieuw deze morgen was dat er wolken waren aan het firmament, grijze wolken zelfs, en dat stond niet in 't contract.

Onze Bornemse medebusreizigers gisteren hadden al gewaarschuwd voor regen...

Enfin, goed geslapen dus, onze eerste nacht in Kreta.

De knie is nog pijnlijk, dedju...

Na 't opstaan ons naar de dakverdieping begeven voor ons eerste Kretenzische ontbijt met zicht op zee...

We installeren ons op het terras, en eens we ons aan het vrij ruime buffet hebben voorzien van spijs en drank, begint het voorwaar te regenen.

Wat is dat hier, zeg....

Het zijn meer dan enkele druppels, dus verhuizen we toch maar naar binnen.

De keuze is niet zoals de voorgaande dagen, maar toch ruimschoots voldoende.

Het heeft gesmaakt en we kunnen er tegen.

Regenkledij weigeren we mee te nemen, maar als we't hotel verlaten begint het weer te druppelen.

We houden ons been en ik mijn knie stijf en vertrekken in T-shirt, met bus 21 naar Chania-stad.

Na een twintigtal minuutjes "bussen" zijn we in 't stad.

De "old town" staat goed gemarkeerd, maar ik ga eerst nabij de bushalte een apotheek binnen voor een kniesteunverband.

Ze hebben er een soort brace en ik pas er eentje en koop die meteen.

We stappen de "old town" binnen.

Gezellige smalle straatjes, vol winkeltjes, bars, restaurantjes  kortom, een gezellig toeristisch centrum.

Er ligt een cruiseschip voor Chania, dus het aantal toeristen is vandaag exponentieel toegenomen.

Er loopt inderdaad een massa volk rond en dan begint  het eerst weer te druppelen...

Dit druppelen gaat al snel over in een onvervalste wolkbreuk, met een paar rake donderslagen er bij...

Bettina koopt een grote paraplu en na een dik kwartier is 't al veel minder.

We gaan een T-shirtshop naar binnen, waar ze etaleren dat ze grote maten hebben, tot wel 5XL.

Eens gaan zien en een 5XL gepast, maar da's zelfs voor mij nog een slaapkleed...

Ons goesting gevonden en laten bedrukken, Bettina neemt een topje en laat er dezelfde opdruk opzetten.

Wijlen verder door de straatjes en aan een pleintje een mooi kerkje binnen gegaan.

Kaarsen branden doen we niet meer...

We komen aan de oude Venetiaanse haven.

Het is een gezellig binnenhaventje met er omheen massa's kleurrijke restaurantterrassen.

De concurrentie is groot en de prijzen zijn voor een toeristische topplek zeer redelijk.

We installeren ons zomaar ergens waar de borden van de eters er smakelijk uitzagen en vragen de spijskaart.

We vangen aan met een flesje ouzo met een fles water.

Verder gaan we allebei voor gegrilde calamari, en daarbij nog gegrilde groenten en een soort Kretenzische toast met tomaat en een typische kaas er op.

Ik gebruik de gratis WiFi en lees den Besten zijn melding dat Wieter Vermeulen plotseling overleden is.

Jawadde, weer iemand van amper 62 jaar die het gaan zeggen is...

We zullen het dan maar verder meepakken, zeker? Ge moogt er niet te lang over nadenken.

Enfin, het eten was voortreffelijk, dat is zeker.

Ze hadden er ook een originele manier om pasta te voorzien van kaas.

Een grote kaasbol, die reeds voor een groot deel was uitgehold, werd verder afgeschraapt langs de binnenkant en de afgeschraapte kaas  werd vermengd met de papardelle en dan in borden opgediend.

Leuk om te zien en weer eens iets nieuws, voor ons althans...

Afgerekend en dan verder de haven rondgewandeld, tot aan de mooie vuurtoren, van waar we een prachtig totaaloverzicht op de haven hebben.

Het is een mooie wandeling, maar mijne knie heeft het ook geweten.

We keren stilaan terug naar het busstation, er staan bijna 10.000 stappen op Bettina's teller, en wachten daar op bus 21.

Er staat er eentje, maar die vertrekt pas enkele minuten later.

Het koppel van Bornem stapt weer op dezelfde bus, van toeval gesproken...

Nog een Vlaams babbelke gedaan tot aan hun halte en dan nog een drietal haltes verder gereden tot net voor ons hotel.

Daar hadden we gisteren een "car-rental" gezien, en voor morgen gaan we een auto huren.

De door Bettina gewenste Suzuki Jimny was niet beschikbaar en dus houden we het bij onze traditionele Fiat Panda.

Joehoe, en ik moet niet rijden...

Da's rap geklonken.

Verder naar ons hotelletje en daar ga ik het zwembad eens uittesten.

Het is fris, maar goed te doen.

Na een paar baantjes keer ik terug.

We eten nog iets kleins in 't hotel, we hebben immers  vrij laat en goed gegeten deze middag, en genieten van de ondergaande zon van op ons balkongsken.

De brandy smaakt weer, het tikken eindigt bijna, en voor morgen wordt er 27° voorspeld.

Prettig week-end, geniet er van zoveel ge kunt, want 't kan rap veranderen, da's vandaag weer eens bewezen in onze kennissenkring.

Ik ga mijn knie te rusten begeven en de rest ook. Slaap wel...

Foto’s

2 Reacties

  1. Witten en Ann:
    17 mei 2019
    Hoi Bert en Bettina, inderdaad blijven genieten zoals ik kan genieten van jullie verhalende, foto’s
  2. Pierre en Irene:
    17 mei 2019
    Ja het was deze morgen flink verschieten deze morgen met het slechte nieuws van de Wieter😔. Neem er maar het beste van want het kan rap voorbij zijn. Maar daar zijn jullie wel goed mee bezig. Nog veel plezier ginder!
    Pierre en Irene